گلی ترقی – تپه های محمودیه

تا پشت تپه های محمودیه با دوچرخه می رویم. از آنجا تا اول امانیه بیابان وسیعی است که پستی و بلندی و چاله چوله ندارد. بهترین جا برای مسابقه است

راهمان یکی است ما در محله محمودیه زندگی می کنیم و خانه او در سرازیری باغ فردوس است. صدبار با دوچرخه از این سرازیری عبور کرده ام و او را ندیده ام. گمانم پایش را از خانه بیرون نمی گذارد. دختر و پسرهای هر دو محله با من رفیق و آشنا هستند. همایون و پرویز پسرهای خوش قیافه و معروف محله باغ فردوس اند نشانی شان را می دهم می گوید نه نمی شناسم و اخم می کند

خانم دکتر اغلب درباره تجربه های عاشقانه من سوال می کند…اولین عشق؟ یادم نمی آید کی ، کجا؟ ده ها تصویر مثل عکس های افتاده روی هم مقابل شم هایم ظاهر می شوند: پیرهای محله محمودیه، راننده های اتوبوس، دوستان مسن و کچل پدر، هنرپیشه های سینما، رهگذری غریبه در کوچه، موجودات خیالی، نویسندگانی که عکسشان توی روزنامه است. هر روز هفته عاشقم و خدا می داند عاشق کی.