محمد علی سپانلو – خیابان حافظ
خیابان مواج حافظ که با وزن مستفعلن در فراز و نشیب است و پلها چنان بیت ترجیع، طی میکند چامههای گذرگاهها را که از شرق تا غرب در گیروداری غریب است.
مطالب توسط حمیده نوح پیشه
محمد علی سپانلو – دروازه شمیران
شنیدی و دیدی که هر چیز در جای خود نیست که این کوچه آبشار است بی‌آب و این کوی دردار است بی‌در و دروازه غار بی‌غار و دروازه شمران، تلاقیگه شش خط بی‌قواره، که راهی به شمران ندارد پل آهنینی که مرسوم از یک چوبی مرده دارد…
محمد علی سپانلو – پل چوبی
شنیدی و دیدی که هر چیز در جای خود نیست که این کوچه آبشار است بی آب و این کوی دردار است بی در و دروازه غار بی غار و دروازه شمران، تلاقیگه شش خط بی‌قواره، که راهی به شمران ندارد پل آهنینی که مرسوم از یک چوبی مرده دارد…
محمد علی سپانلو – کوچه درختی
همان آفتاب است این نور وحشی که تابیده بر گربههای نگهبان پاییز در کوچه بیدرخت درختی؟ به دیوارها در دگرگونی رنگ اندوه و در سوزش عود و شنگرف بر قله کوه.
محمد علی سپانلو – کوچه آبشار
شنیدی و دیدی که هر چیز در جای خود نیست که این کوچه آبشار است بی آب و این کوی دردار است بی در و دروازه غار بی غار و دروازه شمران، تلاقیگه شش خط بی‌قواره، که راهی به شمران ندارد پل آهنینی که مرسوم از یک چوبی مرده دارد…
محمد علی سپانلو – کوچه دردار
شنیدی و دیدی که هر چیز در جای خود نیست که این کوچه آبشار است بی آب و این کوی دردار است بی در و دروازه غار بی غار و دروازه شمران، تلاقیگه شش خط بی‌قواره، که راهی به شمران ندارد پل آهنینی که مرسوم از یک چوبی مرده دارد…
محمد علی سپانلو – دروازه غار
شنیدی و دیدی که هر چیز در جای خود نیست که این کوچه آبشار است بی آب و این کوی دردار است بی در و دروازه غار بی غار و دروازه شمران، تلاقیگه شش خط بی‌قواره، که راهی به شمران ندارد پل آهنینی که مرسوم از یک چوبی مرده دارد…
محمد علی سپانلو – شتردار
تو پیجوی پسکوچه زادبوم خودی: آب منگل، شتردار، آصف و مجذوب فانوسهای هوایی نگاهت پی گوشواره است و دنباله بادبادک به پرواز در مغرب نیلگون رهایی.
محمد علی سپانلو – کافه فیروز
یکی خانم بامها و چراغ خطرها، سیه چشم، با خنده طنز و ایهام در آیینه کافه فیروز آن پنجمی شانه زد گیسوی سیمگون را و گم شد میان غبار محلات بدنام…
محمد علی سپانلو – کافه رزنوآر
پی عکس‌ها رفت در لجّه قاب‌های مه‌آلود پی رزنوآر کهن، اول شب که در آن دبیری نشسته‌ست هم شکل با جغد و عقرب و بر لوزی سبز رومیزی‌اش هاله‌ای زردفام و قلم خودنویسی که بر فرم‌های غلط گیری آرام خفته‌ست.