گلی ترقی – چهارراه پهلوی

می دانم که دیر شده ولی نگران نیستم. تا سر چهارراه پهلوی سلانه سلانه پیاده می روم و برای خودم می گردم. قیافه خشمگین معلم پیانو را می بینم که به ساعت روی پیانو نگاه می کند و نمی فهمد چه بلایی سر شاگرد بی استعدادش آمده است. …می پیچم به سمت راست . پیش رویم کوچه باریک و درازی ست که پر از درخت های شاداب جوان است اسم ندارد و انتهایش به کوچه ای دیگر متصل است. برای خودم می چرخم و خوشم. دلم می خواهد ندانم کجا هستم.

یک ساعت پیش از شروع کلاس رقص سر چهارراه پهلوی جمع می شویم و از آنجا دوان دوان خود را به ساندویچ فروشی آندره می رسانیم. گل های شیراز اشتهایی حیرت انگیز دارند و دو تا ساندویچ کالباس را در جا می بلعند. شاید هم سه تا. خیابان شاه تا نادری را پیاده می رویم و با سر و صدا وارد پیراشکی فروشی خسروی می شویم. از پیراشکی نمی شود گذشت. آخرین لقمه را نجویده فرومی دهیم و نفس زنان خود را به کلاس رقص می رسانیم.