پل پارک وی

گلی ترقی – امانیه

اولین خانه ما در خیابان خوشبختی است. اسم کوچه‌ها را پدر انتخاب می‌کند … کوچ می‌کنیم به شمیران، تپه‌های الهیه، امانیه، بیابان. آدم‌ها مشکوک و مبهوت در گوش هم زمزمه می‌کنند. می‌گویندکه پدر دیوانه است، شمیران پای کوه و آن سر دنیاست.

خاطره های پراکنده: پدر،۷۶
تهران، انتشارات نیلوفر، چاپ ششم، ۱۳۸۷

تا پشت تپه های محمودیه با دوچرخه می رویم. از آنجا تا اول امانیه بیابان وسیعی است که پستی و بلندی و چاله چوله ندارد. بهترین جا برای مسابقه است

دو دنیا:گلهای شیراز، ۱۲۳، تهران: انتشارات نیلوفر،چاپ سوم ۱۳۸۳


0 پاسخ

دیدگاه خود را ثبت کنید

Want to join the discussion?
Feel free to contribute!

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.