خانم گرگه یک بار وقتی مادر خانه نبود نمی دانم چطور شد محبتش گل کرد و تصمیم گرفت من و یکی از پسردایی های نق نقو را که شب منزل ما خوابیده بود با خودش به تئاتر جامعه باربد ببرد… جلوی تئاتر پر از آدم بود و همه یکدیگر را هل می دادند نزدیک بود […]
به باغ شمیران فکر می کنم به درختان تبریزی که همبازی های من بودند به مجسمه های گچی توی باغچه ها و پری دریایی چاق و چله ای که پای استخر ایستاده بود. پدرم را می بینم که روی صندلی راحتی اش زیر درختان چنار کنار جوی آب نشسته و سایه بزرگش تا انتهای باغ […]
اگر از خیابان ولیعصر رو به پل تجریش بروید، بعد از میدان ونک کنار ساختمان های اسکان باغی را می بینید که درش باز است و چند نفر زن و مرد و پیر و جوان برای خریدن بلیط جلوی آن صف بسته اند. جلوی در ورودی باغ روی تابلویی بزرگ که به درخت آویخته اند […]
پوران خیکی مشت محکمی توی دماغ پرویز کوبید. پرویز تلوتلو خورد و دستش را روی دماغش گذاشت. حدس زدم دماغش شکسته، چون رشته باریکی از خون از سوراخ دماغش جاری بود. پوران خیکی داد کشید: بدو، و پا به فرار گذاشت. خوشبختانه خیابان مقصودبک سرازیری بود و پر از آدم. می شد دوید و لابه […]
چمدانم را می گیرم و به سرعت خودم را به خارج از محوطه فرودگاه می رسانم. تاکسی می گیرم. تصمیم گرفته ام این دو روز را در هتل شرایتون بمانم. اسم جدیدش را نمی دانم. راننده می گوید: هتل هما
غروب بود که بیدار شد و شتابزده از خانه بیرون رفت. تاکسی گرفت و یکراست به خیابان منوچهری رفت. کیف ها و چمدان های سفر منتظرش بودند. دو تا کیف دستی سبک انتخاب کرد. فروشنده از گوشه چشم نگاهش می کرد. اسکناس هایی که امیرحسین کف دستش گذاشته بود شمرد. پرسید: آقا حالتون خوش نیست؟
اولین ملاقاتشان در چلوکبابی نایب بازار بود. فضایی شاعرانه نبود، اما برای مهرنوش که بیشتر عمرش را در خارج گذرانده بود تازگی داشت مثل توریستی مرفه در سرزمین هزار و یک شب. پشت تاریک چیزها را نمی دید در عالم رویا بود.
ملاقات های بعدی در جایی دنج تر بود. در کافه باغ فردوس، پاتوق جوان ها…
سه ماه بعد خانه خیابان امیریه با حوض کوچک و پنجره های قدیمی اش با ارواح و اشباح و خاطره های خوب و بدش فروش رفت. با خریدار شرط کردند تا خرید خانه جدید صبرکند. خریدار عجله نداشت. قبول کرد.
سیما تنها دختری است که از پس بانوخانم برمی آید شلوغ و آشوبگر است… با من رفیق است . با هم سوار اتوبوس شمیران می شویم و او نرسیده به ایستگاه آبشار سر دو راهی یوسف آباد پیاده می شود. همیشه پول دارد و به همه می دهد.