موسم نوبهار خانۀ من هست از انبوه گل یکی گلشن شده نه سال تا در این خانه خوب یا بد گزیده‌ام لانه هست یک میل دورتر ازشهر لاجرم دارد از نظافت بهر مگس آنجاکمست وآب فزون تابش ماه و آفتاب فزون غرش و هایهوی وهمهمه نیست گرد و دود وخروش‌و دمدمه‌نیست هرگل طرفه‌ای که دیدستم […]
صبح چون بنشینم وخواهم نویسم چیزکی در دود پروانه وز من خواهش قاقاکند وان دو ماهه مهرداد اندر کنار مادرش دم بدم عرعر نماید، متصل هرا کند دختر شش ساله‌ام کاو را ملک دختست نام بر در صندوقخانه محشری برپاکند ظهر چون شد خرسواران در رسند از مدرسه خانه از آشوبشان زلزال‌ها پیدا کند محشر […]
در جرایدشان یکی بنگر که از سر تا به بن یا به دونان مرحبایی یا به پاکان شنعتی است از دماوند و ورامین بیخبر لیک اندرآن گه ز ژاپون مدحتی گه ز انگلستان غیبتی است
ای دیو سپید پای در بند! ای گنبد گیتی! ای دماوند! از سیم به سر یکی کله خود ز آهن به میان یکی کمر بند تا چشم بشر نبیندت روی بنهفته به ابر، چهر دلبند تا وارهی از دم ستوران وین مردم نحس دیومانند با شیر سپهر بسته پیمان با اختر سعد کرده پیوند چون […]
در جرایدشان یکی بنگر که از سر تا به بن یا به دونان مرحبایی یا به پاکان شنعتی است از دماوند و ورامین بیخبر لیک اندرآن گه ز ژاپون مدحتی گه ز انگلستان غیبتی است
من خواب دیده ام که کسی می آید… کسی می آید… و می تواند کاری کند که لامپ الله که سبز بود مثل صبح سحر سبز بود دوباره روی آسمان مسجد مفتاحیان روشن شود آخ…
فاتح شدم خود را به ثبت رساندم خود را به نامی در یک شناسنامه مزین کردم و هستی ام به یک شماره مشخص شد پس زنده باد ۶۷۸ صادره از بخش پنج ساکن تهران…
تو ای به جامه پیچیده چو بیدمشک در مخمل ببین که من زعریانی چو بیدخشک لرزانم منم دگر دماوندی چه برف سخت پیوندی کشیده رشته ها چندی ز فرق تا به دامانم…
کتاب نوشته بسوزان خراب گذشته رها کن که در بر این همه ویران خرابۀ ری کهن آمد
این آخرین پنج شنبه ست سالی گذشته ست آری شاخ گلی، جوی اشکی آورده ام تا مزاری این آخرین پنج شنبه ست فانوس ها چون نگاهی سوسوزنان بی تمنا هر گوشه ای هر کناری شمعی به سرخی چو قلبم می سوزد و می گدازد یعنی که یار این چنین است در آتش هجر یاری یک […]